HYMN (BOGARODZICA)

Hymn ten jest pochwałą czynu i ofiary. Utwór rozpoczyna się apostrofą do Matki Bożej. Występuje w nim aluzja literacka do religijnej pieśni średniowiecznej Bogurodzica. W ten sposób poeta chciał podkreślić, że w historii Polski było wielu walecznych rycerzy poświęcających swe życie dla ojczyzny. Matka Boża spełnia w utworze rolę pośredniczki między ludźmi a Bogiem.

Utwór ten ma pomóc ludziom w walce o wolność. Występująca w nim aluzja do przeszłości, kiedy to Polska była wolnym krajem i miała wspaniałych rycerzy, ma skłonić Polaków do rycerskiej walki przeciwko zaborcom, a szczególnie przeciw Rosji.

Podmiot liryczny wspomina też powstanie dekabrystów i docenia, że również Rosjanie chcą walczyć o wolność. Wspomina krwią zardzewiałe korony – symbol okrutnej, despotycznej władzy i wzywa Litwinów do jej potępienia i do przyłączenia się do powstania listopadowego.

Hymn ma kompozycję klamrową (początek i koniec tworzą te same wersy).