LIRYKI LOZAŃSKIE, skład zasad

Poeta spędził rok akademicki 1839/40 w Lozannie w Szwajcarii jako profesor literatury łacińskiej; skłoniła go do tego trudna sytuacja materialna. Liryki lozańskie są uznane za najpiękniejsze wiersze Mickiewicza. Nie miały one w zamyśle autora charakteru zamkniętego zbioru. Traktowane są jednak jako cykl ze względu na jednolitość poetyki i podobieństwo tematyczne.

NAD WODĄ WIELKĄ I CZYSTĄ

Wiersz ma charakter opisowo-refleksyjny. Część pierwsza to opis przyrody: woda, w której odbijają się skały, zmieniająca się pogoda. Woda jest niezmienna, taka sama podczas słonecznej pogody, jak i burzy. Druga część utworu niesie refleksję. Podmiot liryczny porównuje się do tej wody, chciałby przez całe życie być niezmienny, spokojny. Nastrój wiersza jest spokojny, refleksyjny, melancholijny.

POLAŁY SIĘ ŁZY

Nastrój tego wiersza jest smutny, przygnębiający. Podmiot liryczny to człowiek dojrzały, który stwierdza, że przegrał swe życie. Dzieciństwo miał beztroskie, niewinne, młodość szaloną. Miał utopijne, nierealne idee, marzenia. Wiek męski, wiek klęski – stwierdza. Wszystkie jego marzenia legły w gruzach, okazały się niemożliwe do spełnienia.

SKŁAD ZASAD

W 1848 r. Mickiewicz wyjechał do Włoch, by stworzyć legion do walki z Austrią u boku Włochów. Tam napisał Skład zasad, by określić kształt przyszłej Polski. Według postulatów tego dzieła, Polska miała być państwem katolickim, a autorytetem moralnym miała być Biblia i prawdy wiary. Terytorium kraju miało być takie samo, jak przed zaborami, a obywatele powinni być równo traktowani, bez względu na religię, narodowość oraz płeć. Skład zasad zawierał również wizję Polski jako mesjasza narodów, kraju spełniającego wyjątkową rolę w dziejach ludzkości.

powrót do początku strony