Sulejman II Wspaniały
zw. Kanuni (Prawodawca)
(ur. 1495 R., zm. 1566 R.)

Był synem Selima I Okrutnego. Sułtan turecki od 1520 r.

Po śmierci Selima I w 1520 r. sułtanem imperium osmańskiego i kalifem został Sulejman II. Za jego panowania nastąpił największy rozwój terytorialny państwa osmańskiego i jego rozkwit kulturalny. Czas ten jest w historii Turcji nazywany "złotym okresem".

Sulejman II Wspaniały był wybitnym dowódcą wojskowym, osobiście uczestniczył w trzynastu kampaniach wojennych. Militarne sukcesy zawdzięczał w dużym stopniu autorytarnej władzy, modernizacji i rozbudowie floty, tudzież bitności świetnie zorganizowanej armii, której trzon stanowiły elitarne oddziały janczarów, rekrutujących się z chrześcijańskich młodych mężczyzn wziętych do niewoli i nawróconych na islam.    

Sulejman II Wspaniały

Kontynuując ekspansjonistyczną politykę swych poprzedników, Sulejman II w 1521 r. zdobył Belgrad, który odtąd stał się główną bazą zaopatrzeniową i wypadową Turków w ich wyprawach w kierunku północnym i zachodnim. W 1522 r. Turcy zajęli Rodos – dotychczasową siedzibę zakonu joanitów – i zmusili braci zakonnych do ucieczki z wyspy. W 1526 r. armia turecka dowodzona przez Sulejmana II w bitwie pod Mohaczem pokonała króla węgierskiego i czeskiego Ludwika II Jagiellończyka, który w boju stracił życie. Wkrótce po tej klęsce Węgry w dużej mierze utraciły polityczną i państwową niezależność, a nowy król Jan Zapolya uznał zwierzchnictwo imperium osmańskiego. Tymczasem armia turecka posuwała się dalej w kierunku Wiednia, który w 1529 r. zaczęła oblegać, i podjęła nieudaną próbę zdobycia miasta.                     

Śmierć Ludwika II Jagiellończyka, króla Węgier i Czech,
w bitwie pod Mohaczem

W 1535 r. Sulejman zawarł skierowany przeciw Habsburgom sojusz polityczny z królem Francji Franciszkiem I. Po kolejnej wyprawie tureckiej na Węgry (1541), Sulejman II zajął  środkowe Węgry z Budą i podporządkował Siedmiogród. W 1534 r. wybuchła pierwsza wojna Turcji z Persją. Jeszcze tego samego roku Sulejman Wspaniały zajął Bagdad. W wyniku dalszych zmagań turecko-perskich (trwających do 1555 r.) sułtan opanował południową Mezopotamię i część Azerbejdżanu. Zajęcie Jemenu (1547) i Adenu umocniło panowanie tureckie na Półwyspie Arabskim. Wyprawa na Maskat, w 1551 r., zakończyła się zdobyciem Omanu przez Turków, co umożliwiło im plądrowanie portugalskich faktorii w Indiach. Nie udało się jednak wyprzeć Portugalczyków z Oceanu Indyjskiego, ani przejąć kontroli nad handlem w tym rejonie. Sulejman Wspaniały rozszerzył panowanie osmańskie także w Afryce Północnej, podporządkowując Algierię (1529, 1537), Tunis (1534) oraz Trypolitanię (1551). Rozbudowana przez Sulejmana II flota wykorzystywana była do walk o umacnianie wpływów tureckich na Morzu Śródziemnym, od 1540 r. walczyła m.in. z Wenecją i jej sojusznikami. Jednak podjęta w 1565 r. próba podboju Malty, mimo dużej przewagi liczebnej wojsk Sulejmana, zakończyła się całkowitym niepowodzeniem okrętów i żołnierzy tureckich.

Sulejman II Wspaniały zmarł 6 IX 1566 r. koło Szigetvar na Węgrzech. Ciało przeniesiono i pochowano w Konstantynopolu.

W czasie panowania Sulejmana, uchodzącego za jednego z najwybitniejszych władców swoich czasów, imperium osmańskie osiągnęło szczyt potęgi. Jego liczne zdobycze terytorialne ożywiły stare, międzynarodowe szlaki handlowe na Bliskim Wschodzie. Sułtan przeprowadził reorganizację armii, skodyfikował przepisy podatkowe i administracyjne, tym samym zreformował prawo obowiązujące w swym państwie. Wspierał również rozwój kultury i sztuki.

Meczet Sulejmana w Stambule

WAŻNE DATY:

1520 – początek rządów sułtana Sulejmana II Wspaniałego 1521 – opanowanie Belgradu przez Turków 1522 – zajęcie Rodos 1526 – zwycięstwo Sulejmana nad królem Węgier i Czech,  Ludwikiem II Jagiellończykiem, w bitwie pod Mohaczem 1529 – oblężenie Wiednia i nieudana próba zdobycia miasta 1534–1555 – wojny turecko-perskie 1534 – zdobycie Bagdadu i Tunisu 1551 – wcielenie do imperium osmańskiego Trypolitanii 1566 – śmierć Sulejmana II Wspaniałego

powrót do początku strony