Otton III
(ur. 980 r., zm.1002 r.)

  

Wywodził się z dynastii Ludolfingów. Syn i następca Ottona II. Król niemiecki od 983 r., cesarz od 996 r.

Dzięki zabiegom Ottona II w 983 r. Otton III został koronowany na króla Niemiec. W grudniu tego samego roku Otton II zmarł, Otton III miał wówczas zaledwie trzy lata. W imieniu małoletniego króla władzę sprawowała jego matka – cesarzowa Teofano, z pochodzenia księżniczka bizantyjska, która jako regentka rządziła do swej śmierci w 991 r. Potem regencję przejęła Adelajda, matka Ottona II, i sprawowała ją do 995 r., czyli do momentu osiągnięcia dojrzałości przez Ottona III.

Młody Otton III wychowywany był przez matkę w duchu grecko-bizantyjskich tradycji nawiązujących do cesarstwa rzymskiego oraz w duchu kościelno-reformatorskim. Dlatego po objęciu władzy, nawiązując do tradycji karolińskiej, zamierzał stworzyć monarchię uniwersalną, w skład której chodziłyby różne ludy chrześcijańskie na zasadach równości, a na jej czele stałby cesarz, również jako zwierzchnik Kościoła. Takie państwo, ze stolicą w Rzymie, tworzyć miały Germania (królestwo Niemiec), Italia, Galia i Sklawina (zachodnia Słowiańszczyzna).

W 995 r. Otton III zorganizował wyprawę do Italii, gdzie został ogłoszony królem Lombardii i Pawii. Następnie osadził na tronie papieskim swego kuzyna Brunona, który przybrał imię Grzegorz V. Koronacja cesarska Ottona III odbyła się w maju 996 r. Dwa lata później (998) Otton III wraz ze swoją armią ponownie zajął Rzym, po tym jak tamtejsza opozycja próbowała zdetronizować papieża Grzegorza V. W 999 r., po śmierci Grzegorza V, cesarz ustanowił papieżem swego bardzo bliskiego współpracownika Gerberta z Aurillac, który odtąd nosił imię Sylwester II.

W 1000 r. Otton III odbył pielgrzymkę do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie. W czasie zjazdu gnieźnieńskiego spotkał się z księciem Bolesławem Chrobrym, którego chciał zjednać sobie jako "brata i współpracownika cesarstwa i sprzymierzeńca narodu rzymskiego". Uznając suwerenność władcy polskiego, Otton III włożył na głowę Bolesława koronę i ofiarował mu kopię włóczni św. Maurycego (insygnium władzy cesarza). Ponadto zrzekł się na rzecz Chrobrego inwestytury i zwolnił go od płacenia trybutu. Bardzo ważnym wydarzeniem było wtedy ogłoszenie utworzenia samodzielnej polskiej metropolii kościelnej w Gnieźnie, której podlegały nowe biskupstwa w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu.

Cesarz Otton III i Bolesław Chrobry u grobu św. Wojciecha

Otton III i Bolesław Chrobry w czasie zjazdu gnieźnieńskiego

Otton III miał wielu przeciwników politycznych zarówno w Niemczech, jak i w Italii. W 1001 r. cesarz musiał opuścić Rzym, ponieważ wybuchło przeciw niemu powstanie. Otton III zmarł 24 I 1002 r. w Paterno, w drodze do Rawenny, miał zaledwie 21 lat.  Po śmierci Ottona III jego koncepcje uniwersalizmu cesarskiego upadły. Władzę po nim objął Henryk II.

WAŻNE DATY:

983 – koronacja Ottona III na króla Niemiec 991 – śmierć cesarzowej-regentki Teofano 995 – objęcie samodzielnych rządów przez Ottona III; wyprawa do Italii 996 – koronacja Ottona III na cesarza rzymskiego 1000 – zjazd gnieźnieński; porozumienie z księciem Bolesławem Chrobrym 1002 – śmierć Ottona III

 
powrót do początku strony