|
,
__________ Budowa geologiczna Polski wynika z jej położenia w Europie Środkowej, na styku wielkich jednostek geologicznych kontynentu:
- platformy prekambryjskiej,
- strefy starych fałdowań paleozoicznych (kaledonidy, hercynidy)
- strefy młodego fałdowania alpejskiego. Polska na tle jednostek tektonicznych Europy
Platforma wschodnioeuropejska obejmuje północno-wschodnią część Polski. Jej krawędź zwana strefą Tornquista-Teisseyr’a (strefa T-T) rozciąga się od okolic Koszalina po Tomaszów Lubelski. Prekambryjskie skały magmowe i metamorficzne przykryte są pokrywą płasko zalegających skał osadowych z późniejszych okresów. Polska – jednostki tektoniczne
Strefę fałdowań paleozoicznych tworzą Sudety wraz z Blokiem Przedsudeckim, Góry Świętokrzyskie oraz Niecka Górnośląska. Obszar od gór po platformę prakambryjską to tzw. platforma paleozoiczna, która obejmuje stare utwory fałdowe przykryte osadami młodszymi, lekko sfałdowanymi pod koniec mezozoiku. Należą do nich:
- Wał Środkowopolski,
- Niecka Brzeżna i Szczecinsko-Miechowska,
- Monoklina Przedsudecka.
Obecnie struktury te pokryte są utworami trzecio- i czwartorzędowymi.
Strefa fałdowania alpejskiego w naszym kraju reprezentowana jest przez Karpaty oraz położone na północ od nich Zapadlisko Przedkarpackie. 
powrót na początek strony |
